احتمالا برای اکثر ما طراحان جوان ایرانی ، وقتی از تایپوگرافی حرفی به میان می‌آید تصاویری از پوسترهای رضا عابدینی، مهدی سعیدی و یا دیگر طراحان گرافیک که تایپوگرافی ساختار آثارشان را تشکیل می دهد در ذهنمان نقش می‌بندد، که گویا به نوعی تایپوگرافی برای ما بیشتر در پوستر خلاصه شده باشد و رسالت تایپوگرافی را ایفای نقش در پوستر تصور کرده باشیم و بس!
اما احتمالا برای غربی‌ها این تصاویر ذهنی در مورد تایپوگرافی کمی متفاوت و پر کنتراست‌تر باشد و تصاویری از تایپ فیس‌های جریان ساز، نشانه نوشته‌هایی با ساختار حروف منحصر به فرد و یا پوسترهای بر پایه‌ی تایپ فیس‌ها و … باشد؛ اگر چه تایپوگرافی مبحثی کلی ست و تایپ دیزاین شاخه‌ای از آن می‌تواند باشد ولی با بررسی جریان شکل‌گیری تایپوگرافی غرب به شکل و شمایل و مفهوم امروزی، به این نکته می‌توان رسید که تایپوگرافی طی چند صد سال و بر پایه‌ی تایپ دیزاین و پیرامون آن بوجود آمده است.